Ken je mij, wie ken je dan? Ken je mij, wie ben ik dan?

Ik ben Myriam van Nieuwburg (1963), getrouwd en moeder van drie kinderen. Het is mijn grote passie om mensen te begeleiden bij diepgaande veranderingsprocessen. Sinds mijn opleiding HBO Maatschappelijk Werk heb ik in de jeugdhulpverlening gewerkt, waaronder therapeutische gezinshuizen, dagbehandelingscentra en het schoolmaatschappelijk werk.

Als gezinsbegeleider ben ik opgeleid en gespecialiseerd in de systeemtheoretische benadering. Daarnaast ben ik gediplomeerd transformatietherapeut en energetisch coach. In mijn werk met ouders en kinderen vind ik het essentieel om datgene te doen wat nodig is en ik maak daarbij gebruik van diverse behandelingsmethoden. Naast cognitieve gespreksvoering werk ik met methodieken als Een taal erbij, familieopstellingen, energetisch werk en geleide meditatie. Hierin onderscheid ik mij van andere vormen van opvoedingsondersteuning. Ik begeleid intervisiebijeenkomsten van vertrouwenspersonen in het onderwijs en ben als docent verbonden aan de opleiding psychosociale basiskennis.

 

 Mijn verhaal

Dat meisje van negen, dat danst in het zand. In de vroege ochtend zachtjes naar buiten geslopen, loop ik op blote voeten door de ijle ochtendnevel met enkel mijn dunne blauwwitte nachtjapon. De koude aarde van de akker voelt weldadig. Ik praat met de engelen en sta in open verbinding met het universum, even ver weg van de hectiek van het huis en de familie waartoe ik als meisje behoor. Ik groei op en zoek mijn pad. Ik wil er zijn voor mensen en luisteren naar ieders verhaal. Intuïtief voel ik aan dat dit mijn missie is op aarde, in gesprek met mensen het verschil maken. Ik ga naar school, haal diploma’s, en conformeer mij aan de wetten van de wereld. Maar van binnen voel ik dat het niet klopt, dat datgene waar het werkelijk om gaat niet te vatten is in rationele theorieën en structuren. En vanuit die innerlijke wijsheid volg ik mijn eigen pad.

De stemmen uit het universum fluisteren mij in wat te doen en ik weet me gedragen door een hogere kracht. Ik weersta boze, dwingende, soms agressieve tongen, die steeds onvermurwbaar pogen mij een bepaalde richting op te duwen en in een verstikkend keurslijf te stoppen. Ik kruip tussen de mazen van het net door en wring me soms in allerlei bochten om voor elkaar te krijgen wat ik vind dat nodig is. Ik wil het verschil maken in het leven van mensen, vaak jonge kinderen nog. Ik ga daarbij creatief te werk en vind onorthodoxe oplossingen. En het mooie is dat ik veel andere mensen op mijn pad ontmoet die dezelfde weg gaan. Die ook voelen dat de gekunstelde samenleving, die we met ons allen hebben gecreëerd, uit zijn voegen barst. Dat we niet meer vanuit ons hart leven en werken, maar onszelf verstikken in de onszelf opgelegde formats en protocollen.

En dan, als ik dreig te verdrinken in de grote nietszeggende leegte, vind ik een goudklompje op mijn pad. Het leidt me naar een plek waar ik thuiskom, waar ik rust vind, een plek hier niet zover vandaan. Daar vind ik precies datgene waar ik al die tijd naar op zoek was. Ruimte voor mijn intuïtieve ontwikkeling en hoe ik die kan inzetten in mijn leven en in mijn werk als ouder- gezinstherapeut. Ik krijg erkenning juíst voor het werken vanuit mijn hart en herontdek mijn spiritualiteit. Ik begin weer te ademen, te voelen, te leven. En het gaat me weer dagen wat mijn essentie is. Ik lees andere boeken en ontmoet prachtige mensen die allemaal willen zijn en werken vanuit het hart, echt in verbinding met anderen. Het zijn niet echt nieuwe dingen die ik leer, want in mijn hart weet ik alles al. Maar ik mag ze weer naar de voorgrond halen en in het licht zetten. Ik voel de enorme drang naar boven komen om te stralen en uit te dragen wat ik te zeggen heb en wat ik de mensen te bieden heb. Ik wil geen keurslijf meer en start mijn eigen praktijk, waar ik precies kan werken zoals ik het zie en kan doen wat ik denk en voel dat nodig is voor die ene persoon tegenover me. Die andere mens, die uiteindelijk mijzelf is.

Ik werp het allemaal van me af, de mantel der liefde, mijn harnas, mijn masker. En wat overblijft is puur, essentie. Het meisje dat op blote voeten danst in het zand.